S�n les cinc de la matinada i acaba de sortir el sol. Segueixo assentat amb els peus a la sorra i miro cap a les aig�es blaves del llac Titicaca, el Llac, com el diuen aqu� simplement, com si no hi hagu�s m�s llacs. Penso en la nit, en el ball, en els ulls de les joves que es reien de la meva manca d�aire. Penso en la cervesa que bev�em en rondes d�un �nic got i en les converses cada vegada amb menys sentit dels homes borratxos. Penso en els peus nus de Yanet que no saben romandre quiets. Que estan tocant els meus ara, perqu� ella ha estat al meu costat quan ha sortit el sol. Un dia nou acaba de comen�ar i m�he tornat tan for� com sempre.
Son las cinco de la madrugada y acaba de salir el sol. Sigo sentado con los pies en la arena y miro hacia las aguas azules del lago Titicaca, el Lago, como dicen aqu� simplemente, como si no hubiera m�s lagos. Pienso en la noche, en el baile, en los ojos de las j�venes que se re�an de mi falta de aire. Pienso en la cerveza que bebimos en rondas de un �nico vaso y en las conversaciones cada vez con menos sentido. Pienso en los pies desnudos de Yanet que no saben quedarse quietos. Que tocan los m�os ahora, porque ella estuvo a mi lado cuando sali� el sol. Un d�a nuevo acaba de empezar y me he vuelto tan for�neo como siempre.
It�s five o�clock in the morning and the sun has just risen. I still sit with my feet in the sand and look over the blue waters of lake Titicaca, the Lake, as they say here simply, as if there were no other lakes. I think of the night, of the dancing, of the eyes of the young girls who laughed about my breathlessness. I think of the beer, which we drank in rounds and of the talks of the ever more drunken men loosing ever more sense. I think of the naked feet of Yanet, which don�t know how to hold still. Which touch my feet now, because she has been at my side when the sun rose. A new day has broken and I am again as foreign as ever.
Es ist f�nf Uhr morgens und die Sonne ist gerade aufgegangen. Ich sitze immer noch mit den F�ssen im Sand und schaue auf die blauen Wasser des Titicacasees, des Sees, wie man hier einfach sagt, so als ob es keine Seen au�er diesem einen g�be. Ich denke an die Nacht, an den Tanz, an die Augen der jungen M�dchen, die meine Atemlosigkeit belachten. Ich denke an das Bier, das wir in Runden tranken. Ich denke an die nackten F��e von Yanet, die nicht stillhalten k�nnen. Die jetzt meine F��e ber�hren, weil sie an meiner Seite sa�, als die Sonne aufging. Ein neuer Tag ist angebrochen, und ich bin wieder so fremd wie ehedem.
|
|
|
|||
|
|
|
|
|
|
Optimized for IE5.0. To better view the photos, please enter fullscreen mode. |
(c)Nil Thraby, 2002. All rights reserved. |
|